Ormana Mahallesi’nde 4. kuşak demirci ustası olan Ali Aldemir, 30 metrekare dükkanında yarım asırdır demircilik yapıyor. Babasından kalan dükkanda 53 yıldır demire hayat veren Aldemir, çırak bulamadığı için mesleğin son temsilcisi olduğunu ve demirciliğin kaybolma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu söyledi.
Çocuk yaşta başladığı demirciliği yıllardır özveriyle sürdüren Aldemir, mahallenin ihtiyacı olan tarım aletleri yaptığını belirterek, “Tahra, balta, orak, keser, at nalı yapıyorum. Eski işlerimiz bitti ama gelen müşterinin ihtiyacını görüyoruz” dedi.
“Dördüncü kuşak demirci”
Mesleği babasından öğrendiğini ifade eden Ali Aldemir, şunları anlattı: “Bu meslek bana ata mesleğidir. Ben dördüncü kuşağım. Babam, dedem ve dedemin babası da demircilik yapıyormuş. Halen devam ediyorum. Ömrüm olduğu müddetçe devam edeceğim. Mesleğe 16-17 yaşında babamın yanında başladım. Daha sonra askere gittim. Askere gidip geldikten sonra yeniden başladım. 1976 yılında babam vefat etti. Babam vefat edinceye kadar birlikte 51 yıl demircilik yaptık. Yanıma hiç çırak bulamadım. Çıraklık eskidenmiş. Şimdi hiç kimse zanaata heves etmiyor. Kendim elimden geldiği kadar vakit geçirmek için çalışıyorum. Tahra, keser, orak, balta vb. birçok alet yapıyorum. Daha önceden atlara ve merkeplere nal çakardık. Fakat merkepte kalmadı. Hayvan eskiden çoktu. Her evde birer hayvan vardı. Çift ekerlerdi. Kendim emekliyim. Bu zanaatı kaybolmasın diye yapıyorum. Eskisi gibi iş yok. Bir oğlum var. Oğlum bu mesleğe heves etmedi. Bu meslekte tamamen kaybolmaya başladı. Birkaç yıl sonra hiç kalmaz.”
“Akseki’de bile onlarca demirci ustası vardı”
Eskiden İbradı ilçe olmadan önce Ormana’nın Akseki’ye bağlı olduğunu anlatan Ali Aldemir, “Bizim çocukluğumuzda Akseki’de onlarca demirci dükkanları vardı. Hatta o mahallenin ismi bile halen Demirciler Mahallesi diye geçer. Demirci dükkanlarında onlarca demirci ustaları vardı. Demir seslerinden geçilmezdi. Şimdi Akseki merkezde bile usta kalmadı. Onlarca zanaatın kaybolduğu gibi bu meslekte artık kayboldu sayılır” diye konuştu.
Ayşe Çatlı